„Rosyjska akademia rysunku – Rosyjski akademizm – Akademia Riepina”

Akademizm rozwijał się głównie na terenie Europy od XVII do XIX wieku, a sztuka była oparta na kulturze antycznej i renesansowej. Działał w największej mierze na terenach Akademii Sztuk Pięknych. Rzadko pozwalał on na własne ekspresję artystyczne, a raczej zamykał się w granicach tematów historycznych, religijnych czy mitologicznych.

Ilja Riepin już za życia był jednym z najbardziej znanych artystów w świecie sztuki oraz w całej Rosji. Był napewno czołowym przedstawicielem realizmu, przede wszystkim realizmu krytycznego, ukazując w swych pracach panujące sytuacje społeczne. Bardzo często wykorzystywał folklor ukraiński i rosyjski do ukazania tematów pozornie prostych i zwyczajnych. Głównymi bohaterami byli zazwyczaj przeciętni ludzie i robotnicy. Nie obca mu była tematyka historyczno-symboliczna, ale też mitologiczna, wręcz fantastyczna. Jego malarstwo przypomina wręcz fotograficzną precyzję. Potrafił on ukazać emocje i wetchnąć je w płótno, tak by oczarować widzów.

Urodził się w 1844 w Czugujewie, będąc synem rosyjskich osadników wojskowych na wschodniej Ukrainie. Pierwsze jego zetknięcie z malarstwem było oparte na portretach. Wyjechał on na studia do Petersburga na tamtejszą Cesarską Akademie Sztuk Pięknych. Sławę przyniósł mu obraz „Burłacy na Wołdze”, który namalował w 1873, studiując jeszcze na Akademii. Dzieło zostało uznane za „prawdziwie narodowe i realistyczne”.

Bardzo duży wpływ na Riepina miała sztuka impresjonistów z którą zetknął się przebywając we Francji. Celowo wykorzystywał środki i techniki zaczerpnięte od tamtejszych malarzy. Studiował i badał dogłębnie światło i kolor oraz ich oddziaływanie na otoczenie. Widać więc w jego twórczości wpływy tej mody, jednak sam artysta dużo bardziej czerpał ze sztuki tradycyjnej starych mistrzów, a główną jego inspiracją był Rembrandt.

Ilja Riepin otrzymał za obraz Sadko w podwodnym królestwie tytuł akademika, a dzieło to zakupił sam car Aleksander II Romanow.

Twórczość artysty opierała się mocno na krytyce zastanego świata. Jak wszechpotężny carat i poddani, którzy ślepo wykonują jego rozkazy; zmiany w rządach czy czasy czerwonego terroru. 

W latach 1894-1907 był profesorem na Alademii której był absolwentem, a 1988-1899 jej rektorem. 

Riepin po 1918 znalazł się na wygnaniu. Jednak nawet tak trudny czas pozwolił mu stworzyć ogromną ilość prac. Artysta zmarł w 1930 w Kuokkala.

Sztuka Riepina nadal ma wpływ na młodych artystów szkoły petersburskiej i nadała tempo rozwoju całemu rosyjskiemu akademizmu. 

Cały rozgłos ta szkoła zawdzięcza właśnie temu artyście, między innymi wejście na paryskie salony, co w tamtych czasach było nie lada osiągnięciem. Siła z jaką jego malarstwo oddziaływuje na odbiorców jest ogromna. Głównie przez to, jak potrafił on zawrzeć znaczenie w uniwersalnym przekazaniu, co pozwala łatwo rozszyfrować kontekst w jakim dzieło zostało stworzone.