Bauhaus - słowo magia - twórcza rewolucja, a jednak ...

Bauhaus – jedno z najbardziej twórczych wydarzeń w dwudziestoleciu międzywojennym. Szkoła której siedziba była po kolei:

Weimar od 1919 roku
Dessau od 1925 roku
Żeby dokonać agonii w Berlinie 1932-1933

Ze szkołą związane były takie wielkie nazwiska jak :

Walter Gropius
Mies van der Rohe
Kandinsky
Paul Klee

Wszystkie te osoby to “celebryci” wczesnego modernizmu i sztuki abstrakcyjnej. Ich twórczość wypada znać bardzo dokładnie.

Jeżeli jesteś kandydatem na architekturę to warto narysować poniższy budynek Bauhausu z Dessau

Zapraszamy też na nasze kursy na architekturę:

Kurs na architekturę w Dominie – moc Złotej Dekady

Bauhaus – przełom w podejściu dydatkycznym

To co było tam rzeczywiście przełomowe to to, że Bauhaus stawiał na interdyscyplinarność i wykształcenie w różnych dziedzinach. Uczyli sposobu myślenia, a nie dziedziny. Studenci byli tak naprawdę, jednocześnie rzemieślnikami, tworzyli architekturę i meble, by potem jeszcze z odpowiednią starannością zmaterializować swój projekt. Nauka odbywała się równolegle, jedna dziedzina wpływała na drugą, co było ogólną korzyścią. Prowadziło do innego rodzaju refleksji, pokazał to charakterystyczny styl, który wytworzył się w tej szkole. By mieć pogląd nauczano tam:

– Architektury,
– Drukowania,
– Ekspozycji,
Garncarstwa,
Introligatorstwa,
Koordynacji,
Fotografii,
Fresku,
Scenografii,
Stolarki,
Tkactwa,
Metalurgii,
Witrażu,

W takiej szkole można było odnaleźć drogę. Co się okaz nie szkodziło to poziomowi uczniów w poszczególnych dziedzinach, a odwrotnie, wychodziły stamtąd osoby, które rzeczywiście były znane z jakości swojej pracy, ale nie zamykali się na tworzenie jedynie w obrębie jakiegoś konkretnego zawodu, mimo to zazwyczaj było tak, że zasłynęli konkretnie ze swojej architektury czy designu.

Walter Gropius

Było tam niezwykłe nagromadzenie nazwisk, najbardziej odznaczył się Walter Gropius, bo w sumie był też założycielem i pomysłodawcą szkoły. Póżniej też uczył tam Mies van der Rohe, on jednak nie wprowadził takiej jakości co poprzedni dyrektor, wręcz była to już schyłkowa faza szkoły, ale to największa zasługa nazistów. Poza interdyscyplinarnością szkoły ciekawą kwestią było to, że wyróżniający się studenci wyższych roczników mogli zostać mistrzami-juniorami i jednocześnie ucząc się uczyć innych. Pokazuje to, że szkoła ta wyprzedzała swoją epokę pod wieloma względami. Można też się kusić o takie stwierdzenia odnośnie architektury Waltera Gropiusa, bo z tych idei architekci korzystają do dziś. Nie można powiedzieć o zerwaniu z modernizmem, a raczej trochę bardziej o jego kontynuacji. Modernizm, a wraz z nim funkcjonalizm nie były zrywem pojedynczych architektów, a bardziej zmianą myślenia społeczeństwa i ogólnym zwrotem w innym kierunku, jednak Walter Gropius był postacią, która dla tego zwrotu była kluczowa i dokładał kolejne kamienie milowe. Można powiedzieć, że był to pierwszy moment kiedy architekci rzeczywiście zwracali się ku użytkownikowi, a nie ku architekturze samej w sobie. Zapoczątkowała to secesja, ale modernizm zrobił z tego główną doktrynę. Wcześniej architektura miała zupełnie inne cele jak monumentalizm, harmonia, symbolika i inne, aż tu nagle ktoś stwierdził, że można pokłonić się nad standardem życia w tych budynkach i pod tym kątem funkcjonalizmowi, a jednocześnie Gropiusowi jako prekursorowi, zawdzięczamy najwięcej. Minimalny standard wyraźnie się podwyższył i to jest chyba największa spuścizna tamtych czasów.

Bauhaus szkoła styl — Dom własny Marcela Breuera

Design Bauhaus

Tak jak już pisałem wcześniej, Bauhaus jako szkoła działała na wielu płaszczyznach sztuki, architektury, ale także dosyć szczególne piętno odcisnęła w designie. Wprowadzili czysto utylitarną i pragmatyczną estetykę stali

Krzesła Bauhaus

Wielu wybitnych architektów zasłynęło także w świecie designu i tak jak mają swoje ikoniczne budynki są także łączeni ze swoimi najpopularniejszymi projektami krzeseł. Le Corbusier z leżanka LC4, Alvar Aalto z fotelem nr 41 ‘Paimio’, Ludwig Mies van der Rohe z krzesłem podwieszanym i podobnie Marcel Breuer, bo tak się składa, że podobnież niezależnie ich dwójka oraz Mart Stan zaprojektowali krzesło podwieszane, każdy w trochę innym wydaniu, ale zasada działania każdego z nich była identyczna, ostatecznie sąd prawa autorskie przyznał, że tak ujmę największemu z nich, czyli Miesowi. Pokazuje to w sumie jak przecinały się tam podobne wątki, bo mimo, że szkoła była tak różnorodna pod kątem tematyki zajęć to bardzo rygorystycznie był przestrzegany sposób nauczania. Regularnie o to wykłócał się założyciel szkoły m. in. z Miesem właśnie, który prowadził zajęcia architektoniczne. Bo jeśli spojrzeć na ich budynki to już można się domyślać z czego wynikał problem. Prowadzono tam też dużo zajęć warsztatowych, studyjnych, badawczych. Sprawiło to, że wytworzył się bardzo konkretny bauhausowy styl, bo zarówno prowadzący jak i uczniowie często projektowali wszystko, od budynku zaczynając po meblach i samej klamce kończąc.

Rysowanie zaczynam od sześcianu. (w tym przypadku górna jego krawędź kończy się na horyzoncie
Póżniej odkładam odpowiednią część w górę.
W sześcianie mieszczą się nogi z siedziskiem. W wyżej odłożonej części jest lekko odchylone oparcie.
Dokładam podłokietniki i dodaję płaszczyzny pod różnym kątem by stworzyć bryłę.
Dodaję detal i obrysy cieni, refleksów.
No i cieniowanie 😉